Soms krijgen wij wat bijzonders toegestuurd. Zo kregen wij een tijdje geleden dit mooie verhaal over hond Serra doorgestuurd. En mooie verhalen delen wij graag. Veel leesplezier!
Op maandag 19 september kreeg ik van vrienden een hondje uit Portugal. Een straathondje, Vijf jaar oud, wit gevlekt. Soort Bobby van Kuifje.
Ik ben aan het verbouwen en Serra, zo heet ze, kwam in een huis vol stof en klusjesmannen. Ze was meer dan welkom.
Meteen de eerste dag rende ze weg, met een klusjesman mee naar buiten.
En op haar korte eigenwijze pootjes, kriskras door Vlissingen rende ik we achter haar aan. ’Houdt de hond’!
Een fietser fietste met me mee: Ja, daar rechts, ik zie haar. En het begon te regenen.
Iemand riep: ‘Zoek je Bobby? Hierlangs, de hoek om. Rennen. Totdat we haar uit het oog verloren. Ik kon wel huilen. Ze kende mij en Vlissingen niet.
Snel naar huis en met hondensnoepjes rammelend in een bakje weer naar buiten op t fietsje verder zoeken.
Een vrouw op een scooter met geel hesje aan stond stil op een hoek: ‘Heeft u een klein wit hondje gezien’? ‘Nee, die zoek ik ook’.
‘Hoe kan dat nu’? Vroeg ik blij verrast’ ‘Er hebben mensen naar het asiel gebeld die haar hebben zien rennen’, legde ze uit, ‘Wij zijn met drie mensen op de scooters gesprongen om dat hondje te gaan zoeken. Dat gaf goede moed.
Op de boulevard stond een politiewagen. Ik sprak de twee agenten in het busje aan en vroeg of ze uit wilden kijken naar een wit gevlekt hondje. Direct werden de mobilofoons getrokken en gingen ze zelf ook op zoek.
Attentie, attentie ‘Bij de parkeerplaats van het Nollen bos is een klein wit hondje gesignaleerd’.
Ik fietste er zo snel ik kon en vol verwachting heen.
Daar stond de dierenambulance met twee medewerkers en inmiddels nog een agente. ‘Heeft u een dekentje van het hondje, we willen een speurhond inzetten’.
Oh nee, straks verdwaalt ze in dat donkere natte Nollenbos……
Snel naar huis voor een dekentje. Onderweg zie ik een van de agenten lopen. Ik roep vanaf mijn fiets: ‘Wil je een snoepje?’ ‘Nee dank u mevrouw,’ zegt de agent beleefd. Ha nee, ‘Ik bedoel voor het hondje. Oh, ja, graag mevrouw’.
Terug met haar dekentje voor de speurhond en waar ze voor het laatst gesignaleerd is.
Onderweg fiets ik weer langs de agent van het snoepje en hij zegt in het voorbijgaan dat ze op de parkeerplaats bij Cine City is gesignaleerd.
Mijn hart zegt, naar de bioscoop, ik hou erg van films, maar wat nu met dat dekentje?
Twee langsrijdende fietsers heb ik het dekentje mee kunnen geven voor de speurhond en toen snel met de agent richting bioscoop.
En ja hoor, moe en wanhopig staat Serra daar. Uitgerend en opgelucht komt ze naar me toe.
We hebben haar! Het bericht wordt doorgegeven aan alle betrokkenen via de mobilofoon. De agent loopt mee naar mijn huis, waar hij door de collega’s zal worden opgehaald.
De agente, brigadier Petra en de twee agenten in opleiding begroeten Serra en willen geen koffie maar wel een glaasje water.
De politie in Vlissingen is nu al mijn beste vriend(in)!
Pip Kelting, met dank voor alle steun van de politie, het asiel en de mee zoekenden.
HOWA NIEUWSBRIEF
Geen nieuwtjes missen? Ontvang de HOWA nieuwsbrief in je mailbox. Vul hieronder jouw e-mailadres in.
